Esta historia de Agustín Fernández comenza nunha excurción de colexio que vai a visitar uns mosteiros, e logo a recoller castañas, despois que xa era tarde se foron todos os nenos e tamén Raquel. Cando ela chegou a casa foi a deixar a suas cousas na súa habitación, pero cando foi hora de dormir escoitou uns ruídos na sua mochila: era un trasno, ela moi asustada preguntoulle cousas e el respondialle a todo.
Un mes pasado o trasno
Dedrín decidiu acompañar a Raquel ao colexio xa que ela tiña problemas e el lle axudaria en todo. Despois de
volver, Raquel estaba enoxada polo que fixo na escola, pasaron meses sen falarse , ata que unha maña falarón de todo iso. Raquel, decidiu llevar a trasno a os almacens , eles chegaron, pero acompañada por a sua nai , pasaron horas ata que Dedrín vio a súa amiga , el propuxo que se viran no bosque, Raquel deuse conta despois foron a buscarla, pero no a encontraron a ela, e se foron dos almaces , chegaron xunto con sua nai e Raquel
subio rapidamente a sua habitacion para falar con Dedrín , el explicolle todo a ela, e que tiña que verse no primer dia de primavera, Raquel convenceu a seus pais de facer un picnic. Catro dia despois foron a bosque e, Raquel alejouse de seus pais para que no veran a Dedrín. El despediuse de Raquel, pero ela non queria que se fora pero, enton Dedrín colleu unha flor e convertelo nun anel de prata, e ese era o simbolo da sua amiztade, e ela nunca o olvidase ,el se foi e ela tamén, pero imaxino que seria moi feliz y que pase lo que pase seran amigos para sempre.
Amín gustome: por que Dedrín, axudava a ela sempre que o necesitase.
